Minningarspjald Benedikts Gröndal (1826-1907) skálds, náttúrufræðings, teiknara og norrænufræðings um þjóðhátíðina 1874 þegar haldið var upp á að þúsund ár voru liðin frá upphafi Íslandsbyggðar. Í miðju er mynd fjallkonununnar og minningarspjald Benedikts festi útlit hennar og mynd rækilega í sessi. Myndin af fjallkonunni var þó ekki höfundarverk Benedikts, heldur teiknaði hann upp í heimildarleysi mynd sem birst hafði í fyrra bindi enskra þýðinga á þjóðsögum Jóns Árnasonar, Icelandic Legends, sem út kom í Lundúnum 1866. Sú mynd var byggð á vatnslitamynd eftir þýska málarann Johann Babtist Zwecker sem geymd er í háskólabókasafninu í Aberystwyth í Wales og gerð var eftir fyrirsögn annars þýðanda Icelandic Legends, Eiríks Magnússonar sem oft er kenndur við Cambridge.

Benedikt Gröndal var einn litríkasti menningarfrömuður Íslendinga á 19. öld. Hann naut góðrar menntunar í heimahúsum, en hann var eitt barna Sveinbjörns Egilssonar skálds og þýðanda Hómerskviða. Benedikt hafði vald á fjölda tungumála auk fornmálanna, grísku og latínu, varð fyrstur manna til að hljóta meistaranafnbók í norrænum fræðum við Kaupmannahafnarháskóla, lærði teikningu í Höfn og lagði einnig stund á náttúrufræði. Hann var eitt helsta skáld Íslendinga um sína daga og kvæði hans urðu landsfleyg og hann samdi fræga skemmtisögu, Heljarslóðarorrustu, en einnig fjölda kennslubóka um náttúrufræði og var um hríð kennari við Lærða skólann en varð að láta af embætti þegar los komst á hann í kjölfar fráfalls eiginkonu hans og tveggja dætra. Á efri árum helgaði hann sig söfnun náttúrugripa og uppdráttum af lífverum í landi, láði og legi. Hann bjó í litlu húsi við Vesturgötu í Reykjavík sem nú hefur verið gert upp og flutt í Grjótaþorp í Reykjavík og er helgað bókmenntum og bókmenntasköpun. Arfleið hans má sjá víða, svo sem í starfi Hins íslenska náttúrufræðifélags sem hann stofnaði sem og í starfi Náttúrufræðisafns Íslands sem hann lagði grunn að, en einnig í kunnum teikningum hans af dýrum og fuglum, ævisögu hans, Dægradvöl, sem kom út eftir hans dag og þykir meðal höfuðrita íslenskrar bókmenntasögu, sem og í ýmsum öðrum ritverkum og teikningum sem eftir hann liggja.