Í níunda bindi Sögu Íslands er tekið fyrir tímabilið 1795-1874. Það hefst á endalokum Alþingis og upphafi Landsyfirréttar. Frá byrjun aldarinnar til 1815 geisaði mikill ófriður um alla Evrópu og m.a. stóð styrjöld milli Dana og Breta. Ísland lenti á áhrifasvæði Breta, en þeir viðurkenndu hlutleysi þess. Jörgen Jörgensen stóð fyrir byltingu á Íslandi 1809. Gerð er grein fyrir skóla- og menntamálum og vexti Reykjavíkur sem verður nú höfuðstaður Íslands.

Í næsta þætti er tekið fyrir upphaf þjóðríkis á Íslandi. Gerð er grein fyrir hagvexti, fólksfjölda, þróun atvinnuvega og landstjórnarmálefnum. Þessu næst er rakin atburðarás frá lokum einveldis í Danmörku til stjórnarskrárinnar 1874. Loks er lýst fyrstu skrefum á lýðræðisbraut, þar á meðal lýðræðisstarfi almennings og breytingu á réttarstöðu kvenna. Bókmenntasagan í síðasta þætti er helguð rómantíkinni og henni lýkur þegar áhrifa raunsæisstefnunnar tekur að gæta.