„Kvikmyndin líkist málverkinu, tónlistinni, bókinni og sviðslistum að því leyti að hún framkallar tilfinningar hjá áhorfandanum,“ segir Jóna Gréta Hilmarsdóttir í upphafi greinar sinnar um kvikmyndir Hlyns Pálmasonar hér í heftinu. Og segja má að allar þessar listgreinar séu til umfjöllunar í Tímaritinu að þessu sinni. Margrét Áskelsdóttir fjallar um dansverk sprottið úr ljóðabók Sigríðar Soffíu Níelsdóttur Til hamingju með að vera mannleg, Böðvar Guðmundsson veltir fyrir sér lögunum tveimur sem ljóð Jónasar Hallgrímssonar, Vísur Íslendinga, hefur verið sungið við, og Berglind Erna Tryggvadóttir og Anna Sigurðardóttir fjalla um myndir sem tjáningarform.

Hið ritaða orð er í brennidepli í umfjöllun Soffíu Auðar Birgisdóttur og Dagnýjar Kristjánsdóttur um færeyska bókmenntasögu og auk þess má finna í heftinu bæði pólitík og sögu, að ótöldum frumbirtum skáldskap af fjölbreyttu tagi og umfjöllunum um bækur. Þá er þriggja rithöfunda minnst, við birtum kveðjuorð Sigurðar Guðmundssonar um Guðberg Bergsson, Þórður Sævar Jónsson fjallar um Ísak Harðarson og Haukur Ingvarsson minnist vinar síns, Eiríks Guðmundssonar, um leið og hann rýnir í eigið verk, ljóðabókina Menn sem elska menn. Heftið ætti því að kalla fram allra handa tilfinningar hjá lesendum sem margir hverjir fá það inn um lúguna í miðju jólabókaflóði – þeirri árvissu tilfinningasprengju! Við ritstýrur óskum ykkur gleðilegs jólabókaflóðs og þökkum árið sem er að líða.